Stuur deze pagina door naar vriend
Geen blog missen?
Meld je nu aan!
01 maart 2017

Vijf jaar geleden ging de zaag er in.

Ik heb wat te vieren. Een lustrum. Vijf jaar geleden nam ik na ruim elf jaar ontslag als huisarts in het Gezondheidscentrum in Huizen en zette ik de zaag in mijn zekere bestaan, een vast inkomen, een pensioen en veel fijne patiënten. Met een hoofd vol ideeën ging ik een onrustige en spannende tijd tegemoet. Nieuwe mensen, nieuwe opleidingen en financiële onzekerheid.

Op deze eerste lustrumdag vraag ik mij af hoe het met “mijn” patiënten zal gaan. Vrouwen, mannen, kinderen met wie ik zoveel jaren heb mogen meereizen. Ik heb ze “achtergelaten” en dat was niet makkelijk.

Ik pak de mand met de lieve kaarten die ik kreeg bij mijn afscheid en bij het lezen van de eerste krijg ik al pijn in mijn buik.

En zo gaan de kaarten één voor één door mijn handen. De vele lieve persoonlijke teksten raken mij weer, ook na vijf jaar. Wat ben ik dichtbij geweest in bange, verdrietige en ook mooie tijden. Dankbaar dat ik iets heb kunnen betekenen voor deze mensen, en moeilijk om geen onderdeel meer te zijn in hun leven als huisarts. De band met velen was intens.

De sterke vrouw met een ernstige chronische ziekte schreef: “Ik kwam vaak bij jou uithuilen en ging altijd opgewekt weer naar huis. Je bent een lief mens”.

De kwetsbare puber die twijfelde aan hoe ze er uit zag: “Ik sta nog steeds achter mijn beslissing om geen operatie te doen, ik ben blij met mijn lichaam. Dank voor de gesprekken”.

De stoere man die het lastig vond om te vragen: “Ik had het gevoel dat jij mij halverwege mijn woorden al begreep”.
De zoon wiens ouders snel na elkaar overleden: “Mijn ouders hadden een rotsvast vertrouwen in u. Wij danken u voor uw betrokkenheid en liefdevolle benadering”.

En zo lees ik nog even door.

Blijkbaar is dit afscheid nog steeds pijnlijk voor mij als ik het verdriet en gemis in mijn buik moet geloven. Dit is rouw. En af en toe weer nodig om daarna weer met volle overgave en energie met mijn eigen ontwikkeling en praktijk bezig te zijn.

In de afgelopen 5 jaar heb ik mooie opleidingen gevolgd, bijzondere ontmoetingen gehad, mijzelf beter leren kennen en onzekerheden overwonnen. Van veel lieve mensen heb ik steun ervaren en ook kunnen aannemen. Daar ben ik iedereen zeer dankbaar voor.

Op een zelfgemaakt kaartje van mijn oudste patiente stond: “Een nieuwe uitdaging klinkt voor mij als “ik kies voor mezelf”, super en dapper dat je die stap neemt. Jouw toewijding zal in een andere vorm zichtbaar worden”

En zo is het. De fles met bubbels kan open, er mag gevierd worden.




5 reacties op "Vijf jaar geleden ging de zaag er in."

Liesbet op 6 maart 2017:

Lieve Ilse, wat ben je toch altijd goed in staat te verwoorden wat je voelt. Zo herkenbaar, aansprekend en begrijpelijk. Nooit vaktaal en je nooit verschuilen achter je professionaliteit. Altijd in gewone taal deel je de “gewone mensen dingen”; verdriet, liefde, vreugde, toewijding. Ik ben héél blij dat ik je ken.

Marij de Reus op 2 maart 2017:

Bijzonder persoon, ook op jonge leeftijd al. De lofuitingen verbazen me niets!
Welke weg je ook bent ingeslagen, ergens het roer om in je leven, verrijkt. Alle goeds ! Ook van Angela.

Wendy op 2 maart 2017:

Wow gefeliciteerd Ilse. Ik kan me heel goed voorstellen dat je gemist wordt als huisarts, maar wat ben ik blij dat je die stap toch genomen hebt anders hadden wij jou nooit getroffen. Je bent een geweldig mens.

Anneke op 1 maart 2017:

Gefeliciteerd lieve Ilse,
Wat weer mooi geschreven en wat een waardevolle en warme herinneringen .
Ik mag me gelukkig prijzen dat ik je heb mogen leren kennen nu inmiddels 1,5 jaar geleden .
Vaak denk ik aan de mooie en waardevolle gesprekken die we hebben gehad. En de spiegel die je voor me bent. Verhelderend , en weer een zetje in de rug voor als het even te ingewikkeld is ! Of nu ook zomaar omdat je allebei op T zelfde eiland vakantie viert !
Ik weet er komt weer een dag dat ik je kan benaderen voor als het teveel is . Of om de ingeslagen weg te blijven volgen met geloof in mijzelf !!!
Je bent een geweldige vrouw !!!
Op complimentendag mag dat extra gezegd worden !
Liefs Anneke

Leny de Rouw op 1 maart 2017:

Je afscheid leek op verlies, een goed professioneel zeer betrokken contact met de patiënten.
Er. waren teveel obstakels om in een interdisciplinaire samenwerking gevoed te worden.
Dapper de stap,die je moest zetten om eigen kwaliteit,ambities en gewplezier in je vak de voorkeur te geven.
Een goeie stap met een tevreden glmlach naar je Huizense praktijk.
De bubbels zijn terecht: gefeliciteerd en vooral : geniet van je vak,je kwaliteit betrokken te blijven bij Mensen…
Voor mij ben je een ‘ pareltje’ in onze samenwerking .liefs

Wil je hierop reageren?

Overzicht van alle blogs

Afbeelding 29 juni 2022

De stem van de engelen

Afbeelding 22 december 2020

Voor sommige keuzes is moed nodig

Afbeelding 03 december 2020

De Sint mag alles zeggen!

Afbeelding 08 mei 2020

Een regenton vol tranen

Afbeelding 20 maart 2020

Weer samen aan de keukentafel

Afbeelding 16 december 2019

Fit het nieuwe jaar in

Afbeelding 09 juli 2019

Een taartje bakken is nog niet zo eenvoudig

Afbeelding 07 april 2019

De hommel

Afbeelding 30 december 2018

Op de top van het Geluk

Afbeelding 08 oktober 2018

Waar loop JIJ voor?

Afbeelding 26 juni 2018

Mijn stethoscoop aan de wilgen

Afbeelding 20 april 2018

Liefde en Ritueel

Afbeelding 23 januari 2018

Verstoppertje

Afbeelding 28 augustus 2017

“Ik denk dat ik haar maar houd”

Afbeelding 01 mei 2017

Het verhaal van het meisje en haar geheime kistje.

Afbeelding 19 januari 2017

Help, de schilder komt

Afbeelding 07 december 2016

“Waar heeft u vroeger nooit om gehuild?”

Afbeelding 17 augustus 2016

Mijn perfecte oma

Afbeelding 27 mei 2016

Springen in het diepe.

Afbeelding 29 februari 2016

Ik hoopte zo de zee te horen.

Afbeelding 21 december 2015

De mooiste kerstboom van Utrecht

Afbeelding 26 oktober 2015

Koekje van eigen deeg

Afbeelding 24 augustus 2015

En dit ben ik gelukkig ook

Afbeelding 22 juni 2015

“En hoe gaat het verder met je?”

Afbeelding 20 mei 2015

Waar een kleurenanalyse niet goed voor is…

Afbeelding 26 april 2015

Klokken luiden en de Zwarte Nel, goed voor de relatie

Afbeelding 09 april 2015

Zo doen wij het niet bij de familie Smit

Afbeelding 15 maart 2015

Bedding voor Jet

Afbeelding 15 februari 2015

Rode kool met gehaktballen op Bonaire

Afbeelding 08 oktober 2019

E.S.B.T.M. en we noemen haar Smitje

Afbeelding 26 januari 2015

Een samengesteld gezin, het is ook gewoon ingewikkeld

Afbeelding 12 januari 2015

“Ik mis je zo verschrikkelijk”

Afbeelding 18 december 2014

Communicatie rondom kanker

Afbeelding 29 november 2014

Een mooi gesprek

Afbeelding 28 augustus 2014

Kankerpatiënten kampen vaak met relatieproblemen

Afbeelding 24 juli 2014

Herbergen van Verlies

Aanmelden voor nieuwe blogs en foto's

Wil jij mijn nieuwe blogs en foto's ontvangen, vul dan hieronder jouw gegevens in. Na verzending ontvang jij een e-mail met een link ter bevestiging. Ik doe dit om zeker te weten dat het e-mailadres van jou is.


Aanmelden