Een mooi gesprek

Van pijn in de knie naar teveel kilo’s, van teveel kilo’s naar gemiste aandacht, van gemiste aandacht naar eigen behoeftes.

Ze liet me een lijst zien met alle diëten die ze de afgelopen jaren gevolgd had. “Tja”, zegt ze, “inderdaad niets heeft geholpen”. Ik had haar uitgenodigd om samen te kijken naar haar overgewicht. Ze kwam met knieklachten, het gesprek eindigde op een pijnlijk onderwerp, de teveel te dragen kilo’s.

Ze at gezond met haar gezin maar ging extra eten als ze lekker alleen thuis was, er niemand was om voor te zorgen, niemand om mee bezig te hoeven te zijn. Alle aandacht alleen voor zichzelf.

“Heb je een idee waar het begonnen is?” vroeg ik. Ze wist het precies. “Toen ik klein was, was ik vaak alleen thuis, mijn ouders waren veel weg, mijn broers en zus waren veel ouder en het huis al uit. Ik wist niets anders te doen dan de kast open te trekken, iets te eten te zoeken om mijn verveling en mijn eenzaamheid te stoppen.”

“En dat doe ik nu nog, ik zou niet weten wat ik anders moet als ik alleen thuis ben, eten is het enige wat ik ken om tijd te vullen. Wat ik zelf echt wil, wat ik nodig heb, ik zou het niet weten. Ik zie er ook zo tegen op als mijn kinderen het huis uitgaan, wat dan?”

Samen bespreken we of ze op deze manier verder wil kijken naar zichzelf. De oplossing van haar overgewicht zit niet in weer een ander dieet, ze weet precies waar ze dik van is.
Ze is enthousiast, voelt dat er weer mogelijkheden zijn. We maken een vervolgafspraak en gaan samen kijken naar haar verdriet en gemis uit de kindertijd en gaan opzoek naar haar verlangen, haar behoeftes van vandaag.